13 dec

‘Lust ik niet.’ Is het eerste wat Rijk zegt als hij de hutspot ziet is.
‘Kom op,’ zegt m’n moeder, ‘in ieder geval een hapje proberen.’
‘Nee, ik wil dit niet eten het eten is vies.’
‘Je weet niet of je het vies vindt als je het niet geprobeerd hebt.’
M’n moeder neemt een hapje en zegt: ‘Hmm lekker.’
‘Wil je een toetje?’ vraagt Soleil aan Rijk, ‘dan zul je eerst je hutspot moeten opeten. Je bent inmiddels vier! Stella help Rijk even, jij zit naast hem.’
Bij het eerste vliegtuigje klinkt het nog leuk. Bij het derde vliegtuigje legt m’n moeder de lepel neer en gaat ze zelf verder met eten. Ik eet zwijgend mijn hutspot.
‘Lekker gekookt Soleil,’ zegt opa, ‘hoe is het met mijn oudste kleindochter?’ vraagt hij aan mij.
‘Ok. Dit jaar eindexamen en ik ben me aan het voorbereiden voor de toelating bij de dansopleiding van Codarts. Wil je zien wat ik vandaag opgenomen heb?’ Terwijl ik mijn telefoon wil pakken, hoor ik dat Soleil zijn keel schraapt. Hij kijkt naar mijn moeder
‘Na het eten Ruby.’ zegt ze.
Ik wacht en observeer tot de laatste hap genomen is.
‘Is iedereen klaar met eten?’ vraag ik voor de vorm. Ondertussen verzamel ik het bestek op een bord en maak een stapel van de andere. Opa pakt de pannen. Als we in de keuken zijn en de vaat op het aanrecht staat pak ik mijn telefoon en zoek het filmpje op. Ik druk op play en geef hem de telefoon. Hij houdt de telefoon op een afstandje of hij het zo beter kan zien.
‘Je kan wel zien dat je een kind van je moeder bent, die kon ook altijd zo goed dansen.’ zegt hij trots.