24 dec

‘Ruub, ik begrijp dat dit nieuws je overvalt. Wees niet bang, we zorgen ervoor dat jij gewoon je eindexamen en toelating voor de dansacademie kan doen. Uiteindelijk is er voor alles maar een manier om erachter te komen en dat is door het te doen.’
‘Door dit te doen verpesten jullie letterlijk mijn toekomst.’
‘Je moest eens weten wat ik allemaal voor jou heb gedaan zodat het jou aan niets zou ontbreken, maar dat heb je volgens mij allemaal niet door?’
‘Nee, wanneer had ik daar iets van moeten merken, je bent alleen maar met je eigen shit bezig! Ik mag bij Lune en Mike in huis wonen, daar is de sfeer in huis in ieder geval chill.’
Rijk staat naast m’n moeder en trekt aan haar been.
‘We spreken elkaar nog wel Ruby.’
M’n moeder pakt Rijk op, zet hem op haar heup en loopt mijn kamer uit. Ik breng mijn linker knie omhoog, pak mijn tenen, strek mijn been naar boven uit, en zet mijn hiel tegen de muur. Langzaam breng ik mijn neus naar mijn knie. Adem in adem uit, ik voel de opkomende tranen wegtrekken door de spanning in mijn liezen, die steeds verder opgerekt worden. Mijn lichaam moet het beste instrument worden dat ik mijzelf kan wensen, zodat ik mijn kijk op het leven met de wereld kan delen.