Dat mijn moeder samen was met een vrouw, dat was voor mij vanzelfsprekend, ik wist niet beter. Bovendien was ze samen met Lune, de moeder van mijn beste vriend. Lune was net als Mike geadopteerd uit Colombia. Lune was stoer want drummer in een band en had een ‘tattoo sleeve.’ En ‘last but not least.’ Ze werkte bij de kinderbescherming en wist heel goed wat goed was voor mij. Met die zekerheid maakte ze m’n moeder gelukkig, dat zag ik wel. Wat ik minder leuk vond was dat er opeens allemaal regels waren. Ik mocht niet voor acht uur ’s ochtends in de slaapkamer komen. Of als mijn moeder huilde en ik vroeg wat er aan de hand was zei Lune: ‘laat je moeder maar even.’
Wat ik stom vond was dat als Mike er was, Lune alles voor hem deed. Kleren klaarleggen, z’n tanden poetsen, schoenen aantrekken, brood klaarmaken voor school tot aan kamer opruimen aantoe. Ik moest veel meer zelf doen.
Na drie jaar zei m’n moeder dat het vuur uit was tussen Lune en haar.
Mama en ik bleven in het volwassen huis wonen en Lune en Mike verhuisden naar de oude zeevaart school. Toen nog antikraak, een paar jaar geleden hebben ze het met een collectief gekocht. Het merendeel van de bewoners zijn architect, het is daar zo gaaf! Mike woont met zijn moeder in een verbouwde gymzaal en van de gymkast heeft ze een studio en oefenruimte voor haar band gemaakt. Lune is altijd heel relaxed, soms vraag ik me af waarom m’n moeder en zij niet gewoon samen zijn gebleven. Soleil is veel strenger, ik weet nu al dat hij boos is omdat ik zo te laat thuis ben voor het eten.